Bestaat een tweede kans?
Op dit moment ben ik weer “Tai-Pan” aan het lezen, van James Clavell. Ongeveer halverwege, maakt de hoofdpersoon (Dirk Struan) een punt om criminelen niet meer te brandmerken, omdat ze dan nooit meer een tweede kans kunnen krijgen in de maatschappij.
Goed punt, natuurlijk. Fast-forward naar vandaag de dag… fysiek brandmerken gebeurt al lang niet meer; dat is namelijk vervangen door grote systemen met databases waarin alles wordt vast gelegd. Ik vraag me af hoeveel “tweede kans” er tegenwoordig eigenlijk bestaat.